Gisteren is er een stormmeeuw aangewaaid; hij landde voor m'n raam en kon niet meer vliegen. Ik liet hem bijkomen en gaf hem stukjes brood. Hij was erg gulzig, klokte hele korsten naar binnen, maar liet zich niet vangen.
Vanmorgen stond hij aan de andere kant van de afrastering op het landje. De openingen in het gaas zijn voor een stormmeeuw net niet groot genoeg om doorheen te kruipen. Hij loopt nu al een uur hongerig heen en weer, op zoek naar een doorgang. Het lukt niet, maar hij blijft proberen, trekt sprintjes, dan weer naar links, dan weer naar rechts.
Iets verderop staat een schaap met haar kont naar de ochtendzon. Ze komt niet van haar plek, tilt haar staart een beetje op, laat de zon het werk doen. Onderwijl volgt ze de pogingen van de meeuw. Alsof ze nee schudt. Alsof zij wel weet dat het niet kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten