Schapen

De schapen bij Weesp staan met hun wollige konten naar de wind, hangende oren, druipende vachten. 
Toen ze zijn geschoren hebben ze blauwe nummers op hun vacht gekregen en nu staan ze, als door de lotto getrokken verspreid in het weiland, hoeven in het water, ogen half dicht. 
De nummers op hun flanken verwijzen ergens in een computerbestand naar hun lot: 25 mag nog een jaartje blijven maar 3 gaat over een week in de vrachtwagen weg uit de regen, weg uit Weesp. 3 en 25 weten dit niet. Ze staan, het regent. 37 heeft een ekster op haar rug, 19 schudt druppels van haar oren, 9 hoest. 
Ze hebben niet geslapen, niet de terugkerende droom gehad van huilende wolven in de verte. Ze hebben in halfsluimer naast elkaar gestaan, zijn alleen van standbeen gewisseld toen een boerderijhond blafte, of een vrachtwagen met ruisende banden passeerde in de nacht.