Ik vond een zeehond op het strand. Zijn ogen stonden dof en er zat een gat in zijn schedel. Het motregende naar binnen. Verderop lag een viskist. Unauthorized use is an offence, stond er op. Ik tilde de zeehond erin; het roofdier in de kist van zijn prooi. Z'n kop en staart staken er aan weerszijden uit.
'Kom', zei ik.
Ik sleepte hem naar het duin. Dat was erg zwaar, het strand was nat en de kist trok diepe sporen in het zand. Voorbijgangers bleven doorlopend lang omkijken.
Maar mijn zeehond en ik, wij beklommen samen het duin tot op de kruin. En daar heb ik met mijn handen een graf gegraven. Hij lag dood en geduldig te wachten tot het gat groot genoeg was, zijn ogen onaangedaan op de zee. Weg van zijn element en hoger dan hij ooit geweest was.
Het zand golfde toen ik hem aanstampte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten